هوالخلاق
ولايت نوشت 3 :
این خطبه( 216 ) از خطبه هاى مهم نهج البلاغه است
که امام علي (علیه السلام) در زمان ومکان خاصى،
یعنى در جنگ صفین ایراد فرمودند
و مباحث مهمى را در بر دارد و عمدتاً از چهار بخش تشکیل شده است:
1. در بخش اوّل از حقوق متقابل والى و رعیت (زمامداران و توده هاى مردم) سخن مى گویند.
به بیان قانونى کلى درباره حقوق مى پردازند و مى فرمایند:
حق، همواره دو سویه است;
هرکس بر دیگرى حق دارد او نیز به نوعى داراى حق بر آن شخص است
2. در بخش دوم حقوق حاکمان بر مردم
و حقوق مردم را بر حاکمان تشریح مى کنند
و در همین بخش بر این معنا تأکید مى فرمایند
که نه اصلاح مردم بدون اصلاح حاکمان ممکن است
و نه اصلاح حاکمان بى اصلاح مردم;
یعنى این دو در یکدیگر تأثیر متقابل دارند.
3. بخش سوم در واقع پاسخى است
که امام(علیه السلام) به یکى از یارانشان دادند;
او تعریف و تمجید فراوانى از امام کرد
و وفادارى کامل خود را به پیشگاه آن حضرت عرضه داشت،
امام در پاسخ او تواضع فراوانى نمودند و فرمودند:
من هرگز ثناگویى و تعریف و تمجید را خوش ندارم،
چرا که همه عظمتها مخصوص ذات پاک خداست.
4. در بخش چهارم از روابط صحیح حاکمان و مردم سخن به میان آمده
و بدین معنا تأکید شده که حاکمان باید از متملّقان و چاپلوسان بپرهیزند
و به عکس آماده شنیدن نقد نقّادان و خرده گیرى خرده گیران باشند
تا جامعه رو به سوى صلاح و فلاح حرکت کند.
تشكر نوشت :
از دوست عزيز ( CENT )
به دليل معرفي اين خطبه ي طلايي به بنده ي حقير سپاسگزارم... .
اگر خداوند خلاق بخواهند
در پست هاي آينده
به جزئيات بيشتري از اين خطبه ي طلايي خواهم پرداخت... .
دعا نوشت :
دعايى از آن حضرت (ع )
بار خدايا، به توانگرى ، آبرويم را حفظ كن
و مكانتم را به بينوايى تباه منماى كه از روزيخواران تو روزى خواهم ،
يا از مردم بدكردارت مهربانى جويم
و يا به ستايش كسانى كه به من چيزى بخشيده اند، مبتلا گردم
و يا به نكوهش كسانى ، كه مرا محروم داشته اند، فريفته شوم .
سرانجام ،
تويى كه مى توانى ببخشى و مى توانى نبخشى كه تو بر هر چيز توانايى .
